Kochani Czytelnicy Latarnicy – Goście regularni i sporadyczni! Bardzo miło było mi spędzić kolejny rok z Wami i dla Was. Rok w nowej odsłonie bloga i z nowymi wyzwaniami. Nadchodzą te najpiękniejsze święta w roku. Wielu z nas już dawno straciło w sobie tą umiejętność przeżywania ich jak za lat dziecięcych: z zachwytem, jakąś tajemnicą, mocniej bijącym sercem, radością. A może jesteście pośród tych co jednak wciąż tak się czują?
Dla mnie okres przedświąteczny od kilku lat jest związany – poza sferą zawodową, gdzie ten czas jest bardzo intensywny – ze zbiórką rzeczową dla podopiecznych poznańskiego schroniska dla zwierząt. Więc jak spotkają się razem praca zawodowa, praca domowa koordynacji darów i do tego mamy jeszcze chore zwierzę w domu wymagające leczenia i nieprzewidywalne w odpływach i przypływach choroby, a chciałoby się jeszcze pisać dla Was ten blog to końcówka roku robi się naprawdę wyczerpująca.
Dlatego dziś zaczynam wyhamowywać i ogłaszam świąteczną ciszę. BO święta wymagają zatrzymania a nie pędu, i hałasu. Ja tego zatrzymania również już bardzo potrzebuję. Ale nie mogę zostawić tak nadejścia świąt bez słowa życzeń.
Zdrowych, rodzinnych, pachnących Świąt z ustrojonym rozświetlonym drzewkiem, w atmosferze akceptacji, zrozumienia, życzliwości. Przez te kilka wyjątkowych dni czasu spędzonego według własnych potrzeb: spotkań lub samotności, ruchu bądź stacjonarnego odpoczynku i lenistwa. A jeśli w tym wszystkim znajdą się elementy latarniane to niechaj cieszą wasze oczy.
A poniżej moja latarniana choinka.
Fot. Latarnica [3x]